Geodezja współcześnie definiowana jest jako nauka, której przedmiotem badania są kształt i rozmiary Ziemi. Z jednej strony geodezja zajmuje się wyznaczaniem pomiarów całej planety, z drugiej natomiast jej poszczególnych fragmentów. Oprócz opisywania wielkości i kształtu Ziemi w obrębie zainteresowań geodezji znajduje się ustalanie położenia punktów na jej powierzchni.
Termin geodezja zapożyczony został z języka greckiego i znaczy tyle co ‘dzielenie ziemi’ (por. z gr. geo 'ziemia', daiomai 'dzielę'), a za jego twórcę uznaje się Arystotelesa. Jednak określenie to w dzisiejszym rozumieniu nie od początku zakorzeniło się w języku polskim. Zanim to nastąpiło nauka ta nazywana była mianem miernictwa i geodezji niższej. Oprócz tego termin ten służył jednocześnie do określenia badań prowadzonych w celu poznawania otaczającego świata, jak i w odniesieniu do prac o charakterze użytkowym, prowadzących do podziału i ustalenia wielkości posiadłości.
W obrębie geodezji ze względów praktycznych wyróżniono kilka jej podtypów, których nazwa składa się z omawianego terminu oraz z dookreślającego go członu. Otóż najbardziej rozpowszechniony podział geodezji uwzględnia wielkości powierzchni przez nią badanej. I tak wyróżnia się geodezję niższą, która zajmuje się przeprowadzaniem pomiarów lokalnych np. działki w okolicach Sopotu, Torunia, Łodzi, Bydgoszczy, Biskupca, Węgorzewa, Nidzicy i dla jakich przyjmuje, że powierzchnia Ziemi jest płaska oraz geodezję wyższą, zajmującą się pomiarami dużych powierzchni (np. kraju, kontynentu). Znaczącą różnicą między nimi jest nie tylko wielkość badanego obszaru, ale także to, że geodezja wyższa dla dobra pomiarów musi uwzględniać kształt Ziemi i przyjmować jako powierzchnię odniesienia kulę bądź elipsoidę obrotową.
Ponadto w geodezji, mając na uwadze różne kryteria, wyróżnia się takie jej rodzaje jak geodezję gospodarczą, topografię, geodezję górniczą, kartografię, grawimetrię, fotogrametrię, geodezję satelitarną, rachunek wyrównawczy, teledetekcję czy astronomię geodezyjną.
Termin geodezja zapożyczony został z języka greckiego i znaczy tyle co ‘dzielenie ziemi’ (por. z gr. geo 'ziemia', daiomai 'dzielę'), a za jego twórcę uznaje się Arystotelesa. Jednak określenie to w dzisiejszym rozumieniu nie od początku zakorzeniło się w języku polskim. Zanim to nastąpiło nauka ta nazywana była mianem miernictwa i geodezji niższej. Oprócz tego termin ten służył jednocześnie do określenia badań prowadzonych w celu poznawania otaczającego świata, jak i w odniesieniu do prac o charakterze użytkowym, prowadzących do podziału i ustalenia wielkości posiadłości.
W obrębie geodezji ze względów praktycznych wyróżniono kilka jej podtypów, których nazwa składa się z omawianego terminu oraz z dookreślającego go członu. Otóż najbardziej rozpowszechniony podział geodezji uwzględnia wielkości powierzchni przez nią badanej. I tak wyróżnia się geodezję niższą, która zajmuje się przeprowadzaniem pomiarów lokalnych np. działki w okolicach Sopotu, Torunia, Łodzi, Bydgoszczy, Biskupca, Węgorzewa, Nidzicy i dla jakich przyjmuje, że powierzchnia Ziemi jest płaska oraz geodezję wyższą, zajmującą się pomiarami dużych powierzchni (np. kraju, kontynentu). Znaczącą różnicą między nimi jest nie tylko wielkość badanego obszaru, ale także to, że geodezja wyższa dla dobra pomiarów musi uwzględniać kształt Ziemi i przyjmować jako powierzchnię odniesienia kulę bądź elipsoidę obrotową.
Ponadto w geodezji, mając na uwadze różne kryteria, wyróżnia się takie jej rodzaje jak geodezję gospodarczą, topografię, geodezję górniczą, kartografię, grawimetrię, fotogrametrię, geodezję satelitarną, rachunek wyrównawczy, teledetekcję czy astronomię geodezyjną.